Nazif: Düştüm bile, Eylül'ün boşluğuna, Alışamıyorum ki senin yokluğuna, Çare yok mu bendeki bu solgunluğa? Gün geçtikçe, gömülüyorum karanlığa...(NZF)
Nazif: Gönül tutuştu yine kor gibi yanıyor, Yaram açıldı durmadan kanıyor, İçimi amansız bir hüzün sarıyor, Yarabbim; bu kulun yalnız sana sığınıyor...(NZF)